پسرم!
.و بدان كه راه دور و درازى در پيش دارى، و اين راه را كه همانا سعادت ابدى است بايد با سختى و دشوارى بپايان آرى.
از نيكى كردن غافل مشو، و توشه راه آخرت را پيشاپيش بفرست و پس از آن خودت به دنبالش برو.
بيش از طاقتت بار روى پشتت مگذار، زيرا وبال سنگينى آن گردنگيرت مى شود.
هر گاه در ميان مستمندان كسانى را يافتى كه كمكت كنند و توشه ات را از دنيا تا آخرت برايت بر دوش بكشند، و در روز رستاخيز كه بدان نيازمند هستى تحويلت بدهند، بى درنگ فرصت را غنيمت بشمار، و با دستگيرى از آنان بارت را به دستشان بسپار،
و تا مى توانى بيشتر به درد دلشان برس و بهتر تيمارشان كن. چه بسا بعدها دنبالشان بگردى و هيچكدامشان را نيابى!
اگر نيازمندى در دوران توانگريت وامى از تو خواست هماندم به او بده، تا در روز تنگدسيت آن را به تو باز گرداند.
و بدان كه گردنه سختى در پيش دارى هر كه بارش سبكتر است، وضعش از آنكه بارش سنگين تر باشد بهتر است، و در چنين گردونه اى حال كندرو، خيلى بدتر است از تندرو. و تو از اين راه ناگزير يا به بهشت مى روى و يا به دوزخ! پس تا هنوز اين راه را نرفته اى كارهاى نيكت را پيشتر بفرست، و منزل را قبل از اينكه وارد آن بشوى آماده ساز. چه، بعد از مرگ ديگر جاى گله گزارى نيست، و براى بدست آوردن خشنودى خدا نمى توان به دنيا بازگشت.
از وصیت امام علی علیه السلام به فرزندش
كه ,راه ,تو ,بدان ,مى ,روى ,اين راه ,راه را ,در پيش ,و توشه ,را به
درباره این سایت